လက္ တုိ႕ျပီးေတာ့ ေျပာရအုံးမယ္(၈)
ဒီတပါတ္ စမေရးခင္ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥ တခုအရင္ေျပာရအုံးမယ္။ တခါ တခါထင္တာေတြ မွားေနႀကတာကုိ
ေ ျပာျခင္တာပါ။ ထင္ေနတာ မမွားရေအာင္လုိ႕ ေစတနာနဲ႕ ေျပာရတာပါ။ႀကည့္။ လူေတြက ေခတ္မွီျခင္ႀကတယ္။ ေခတ္မွီမွ ေကာင္းတယ္လုိ႕
ထင္ႀကတယ္ေလ။ ဒါဟာ ထင္ေနႀကပါ။ ေနာက္ဆုံးေပၚဘာေလး၀တ္လုိက္ရမွ။ ေနာက္ဆုံးေပၚကားေလးစီးလုိက္ရမွနဲ႕။မထင္ဘူးလား။
ဖုန္းႀကေတာ့လဲ အုိင္ဖုန္းေလးနဲ႕မွ ေခတ္မွီတယ္ေပါ့။ မသိႀကတာ။ မသိႀကတာ။ ခုေပၚေနတဲ့အုိင္ဖုန္းဟာ ေခတ္မမွီ ေသးဘူးဆုိတာ
မသိႀကဘူး။ ေျပာတာလက္ခံလား။ " သုစံ "ဘေလာ့ကုိ ၀င္ႀကည့္လုိ႕မရေသးဘူးဆုိမွေတာ့ အုိင္ဖုန္းဟာ ဘယ္ေခတ္မွီအုံးမလဲ။ ဒီအဆုိကုိမဲခြဲ ႀကည့္မလား။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ့ စတိေဂ်ာ့ ကုိ ႀကိဳတင္မဲ ေပးခုိင္းရင္ေတာင္ သူက ေထာက္ခံမဲ ေပးအုံးမယ္။
သတိေပးျပီးေတာ့ စေရးေတာ့မယ္။ ဘေလာ့ဂါ ႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ ေျခာက္တီးေျခာက္ခ်က္နဲ႕ စခဲ့တာ၊ ခု ဆုိ စာေရးဆရာေလာင္းကုိဖုိးပါ၊ ေမြးကတည္းက လွတပတ ဆုိတဲ့ သမီးႏြယ္မာတုိ႕ ပါ၀င္လာေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ဆူဆူညံညံ စုိစုိေျပေျပ
ေလးျဖစ္လာျပီ။
ဒီေန႕ကစျပီး ဘေလာ့မွာ စတင္၀င္လာပါျပီဆုိတဲ့ ကုိေက်ာ္၊ "၂၀၁၂ ကာဗာဂဲ" နဲ႕ မုိဒယ္ေတြဘဲ
က်န္ေတာ့တယ္။
ပုံျပင္ေလးတခုနဲ႕ စလုိက္ရေအာင္။ အသက္ ၉၀ ျပည့္တဲ့ အဖုိးတေယာက္ကုိ သတင္းေထာက္
တေယာက္က သြားအင္တာဗ်ဴးတယ္တဲ့။ ဘယ္လုိေနလုိ႕၊ ဘယ္လုိထုိင္လုိ႕ ဒီေလာက္အထိ အသက္ရွည္သလဲေပါ့။ ဒီလုိေျပာေနႀကတုံး အေပၚထပ္က ၀ုန္း၀ုန္း ဒုိင္းဒုိင္းနဲ႕ အသံႀကားလုိ႕ သတင္းေထာက္က အေပၚထပ္မွာ ဘယ္သူရွိလဲလုိ႕ အဖုိးကုိ ေမးတဲ့အခါ၊ အဖုိးက " ေအာ္---အဲဒါ ငါ့ အဖုိးပါ၊ သူကဒီလုိဘဲ၊ ၀ုန္း၀ုန္းဒုိင္းဒုိင္းလုပ္တတ္တယ္ " လုိ႕ ျပန္ေျဖသတဲ့။
ဒီပုံျပင္ေလးလုိဘဲ။ အဘျခင္း ယွဥ္ျပီး ျပိဳင္ျခင္တဲ့ ကုိဖုိးပါ တေယာက္ ထပ္ျပီးျပိဳင္လုိ႕ရေအာင္ အဘရဲ႕ အေဖ အေႀကာင္းနည္းနည္းေျပာျပမယ္။ ဘဘဦးဘသန္းက ဘုရားတရား အရမ္းႀကည္ညိဳတာ။ ေန႕စဥ္ မနက္ထျပီး သီဟုိဠ္ရွင္ဘုရားကုိသြား ၀တ္ျဖည့္ေလ႕ရွိတယ္။ အေစာႀကီးထသြားတာကြ။ သူသြားေတာ့ ေ၀လီေ၀လင္းဘဲရွိေသးတယ္။
ဒီတုံးက ပခုကၠဴ အေျခေနကုိေျပာျပရအုံးမယ္။ ခုလုိမဟုတ္ဘူး။ကတၱရာလမ္းဆုိလုိ႕ ေပါက္လမ္းနဲ႕
ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္းဘဲရွိတာ။ ခုလုိ လမ္းေဘးပလက္ေဖါင္းဆုိတာလဲမရွိေသးဘူး။ လမ္းေဘးႏွစ္ဖက္လုံးမွာလည္း သဲေတြက ဖုံးေနတာ။ အလယ္မွာ ျမင္းလွည္းတစီးစာေလာက္ဘဲ သဲလြတ္လုိ႕ကတၱရာလမ္းလုိ႕သိရတာ။ကားဆုိတာလည္း ကားႀကီးေတြဘဲရွိတာ။
တနာရီကုိတစ္စီးေလာက္ဘဲ ျဖတ္သြားတတ္တာ။အိမ္သုံးဆုိလုိ႕ ဂ်စ္ကားေတြေလာက္ဘဲရွိတာ။ စလြန္းကားဆုိ တစ္စီး၊
ႏွစ္စီးေလာက္ဘဲရွိမွာေပါ့။ မနက္ အေစာႀကီးဆုိ ကားက ပုိရွားေသးတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မနက္ဆုိရင္ေတာ့ ဘဘက သူ႕ေျမးေတြကုိ ဘုရားသြားဘုိ႕ေခၚတတ္တယ္။ ဘုရားလုိက္ျခင္တဲ့သူေတြက တပုံႀကီး။ ကေလးေတြတျပဳံႀကီးနဲ႕ ဘုရားသြားတာ။
အိမ္ကေန ေပါက္လမ္းဘက္ထြက္၊ ေပါက္လမ္း လမ္းမႀကီးအတုိင္းအေနာက္ဘက္ သြားႀကတာေပါ့။
ျမဳိင္လမ္းခြဲ ကုိေက်ာ္ျပီးလုိ႕ မ်က္မျမင္ေက်ာင္း နားေရာက္ျပီဆုိရင္ ဇရပ္ႀကီးတခုရွိတယ္။ အဲဒီမွာခဏနားႀကတယ္။ နားျပီးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္း
ဘက္ဆက္ေလွ်ာက္ႀကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းကေနမွ ဘုရားကုိ၀င္တာ။ ဘုရားကုိေရာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းလင္းေနပါျပီ။ ဘုရားကုိႀကည္ညုိတဲ့အတုိင္း ဘဘက ဘုရားရွိခုိးရင္ အႀကာႀကီး။ တုိ႕ ကေလးေတြကေတာ့ ျမန္တာေပါ့ေနာ္။ တုိ႕ရွိခုိးႀကတာက ဂႏၶကုဋီ အတြင္းလမ္းမွာရွိခုိးႀကတာ။ (စာလုံးေပါင္း မွန္ရဲ႕လားမသိဘူး။မမွန္ရင္ေျပာေနာ္။)ဘုရားဖူးျပီးရင္ တုိ႕တေတြက တပါတ္ ပါတ္ေနႀက။ ဒီအခ်ိန္မွာဘုရားဖူးဆုိလုိ႕ တုိ႕ဘဲရွိတာ။ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ပါတ္မဲ့သာပါတ္ႀကတာ။အကုန္လုံးက ဘုရားေနာက္ေႀကာဘက္
ေရာက္ရင္ ေႀကာက္ႀကတာ။ ေနာက္ဘက္ေရာက္ရင္ ဘယ္သူမွ ေအးေအးေဆးေဆးလမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး။ ေျပးႀကတာဘဲ။
ဘာေႀကာက္မွန္းလဲမသိဘူး။ ဘုရားပရ၀ုဏ္ ၀ုိင္းထဲသြားဘုိ႕ေတာ့ ဘယ္သူ႕ေခါင္းထဲမွမေရာက္ဘူး။ ဘဘရွိခုိးျပီးလုိ႕ ျပန္မယ္ဆုိရင္ ဘုရားကေနတည့္တည့္ထြက္တယ္။ မႏၱေလးတုိက္ ေတာင္ဘက္ကေပါ့။ အဲဒီမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးေတြတန္းစီျပီးေပါက္ေနတာ။ သူ႕
ေတာင္ဘက္ကလည္း ကြက္လပ္ႀကီးဆုိေတာ့ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႕။ အဲဒီကေန ခံေတာအရပ္ကုိျဖတ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းျပန္ထြက္ ေပါ့။
တခါတေလေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္းကမျပန္ဘဲ အလယ္တုိက္ႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္လမ္းကျပန္ႀကတယ္။ ကုန္စည္တုိင္ ေရာက္ေတာ့မွ အေတာတုိ႕လဘက္ရည္ဆုိင္ ၀င္ျပီးခဏနားႀကတယ္။ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆုိရင္ ဘုရားမသြား
ခင္ကတည္းက ဘဘက အျပန္ႀကရင္ ကမ္းနားကျပန္မယ္ေဟ့ လုိ႕ေျပာရင္ တုိ႕ သိပ္ေပ်ာ္ႀကတာေပါ့။ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးက ေရနည္းလုိ႕ ကမ္းပါေစာက္ႀကီးက အျမင့္ႀကီး။ အဲဒီေဘးကေနလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရတာဆုိေတာ့ အားလုံးေပ်ာ္ႀကတာေပါ့။ ေန႕စဥ္ျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းက
ေျပာင္းသြားတာ မဟုတ္လား။
ေနာက္ ဘဘရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ကိစၥ တခုရွိေသးတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့။ဘဘ ဆုံးတာသြား
ေရာ။ ဘယ္ခေလးကုိမွ ရုိက္ျပီးဆုံးမတာ မေတြ႕ဘူးပါဘူး။ ဆုံးမစရာရွိရင္ ေခၚျပီး နားလည္ေအာင္ေျပာတယ္။ ေဆြးေႏြးျပတယ္။
လက္ခံလာေအာင္ေျပာတယ္။ အဲဒါအထူးျခားဆုံးဘဲ။
သီတင္းကၽြတ္ႀကရင္လဲ ခေလးေတြကုိ ျပိဳင္ပြဲ တခုလုပ္ေပးေသးတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ လျပည့္ေန႕ ညႀကရင္ ခေလးေတြ အားလုံးကုိေခၚ။ တေယာက္ကုိ ဖေယာင္းတုိင္ တတုိင္စီေပးျပီး ဘုရားကုိ မီးပူေဇာ္ခုိင္းတယ္။ ကုိယ့္ဖေယာင္းတုိင္ကုိ ကုိယ္က မီးမျငိမ္းေအာင္ ေစါင့္ေရွာက္ေပးရတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွ မီးျငိမ္းတဲ့သူကုိ ဆုခ်ေလ့ရွိတယ္။ အားလုံးတေပ်ာ္တပါး ၀င္ျပိဳင္ႀကတာေပါ့။
အင္း... ေရးမယ္လုိ႕စိတ္ကူးထားတာေတြက က်န္ေသးတယ္။ စာကရွည္ေနျပိ။ " ဘြေႏၱာ " လုပ္ငန္းေလးကုိလည္း ေရးလုိက္ျခင္တာ။ ခုဆုိရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိဖုိးပါ တုိ႕ဆုိသိမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ အသံေတာင္ မွန္ေအာင္
ထြက္တတ္ရဲ႕လား မသိဘူး။ ကဲ...ကဲ... ေနာက္တပါတ္မွဘဲ ဆက္ေရးလုိက္ပါ့မယ္။
မေကြးက သမီးေလးလဲ တေယာက္တည္းပ်င္းေနမယ္။ ပ်င္းေနရင္၊ ေခတ္မွီျခင္ရင္ " သုစံ " ဘေလာ့ ၀င္ႀကည့္လုိ႕ ေျပာလုိက္ပါအုံး။
ဒီတပါတ္ ဒီေလာက္ပါဘဲ။
သုစံ
ဇြန္လ၊ ၈ရက္၊ ၂၀၁၂ခု
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြ ေရြးၿပီး ေနာက္ဆံုးက်န္္တဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေရြးခ်ယ္သူက ဆုရတယ္ ... အဲဒီအစဥ္အလာကို ဘဘဦးေက်ာ္တင့္လဲလုပ္ခဲ့ပါတယ္ ေနာက္ ေလးေလးတင့္လဲ ဆက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္မွီ ခဲ့ပါတယ္ :)
ReplyDeleteကြ်န္ေတာ္ မမီဘူး။
ReplyDeleteကုိေအာင္ျဖိဳးလြင္ မမီဘူးဆုိတာသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိလုပ္ခဲ့တာေတြက ေကာင္း၏၊ မေကာင္း၏ ေတာ့ ေျပာႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။
ReplyDeleteဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
I didn't know that habbit but I was used to pray every evening when I were PKU for summer school holiday. I loved to go to 'Payargyi'on very early morning.
ReplyDeleteကဲ အခုေရးရမယ္႔ comment ကတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုက္တြန္းမွဳ ေၾကာင္႔ျဖစ္လာရတာပါ။XXD
ReplyDeleteစာေရးသူနဲ႔ gtalk မွာ ေတြ႔ေတာ႔ BON TAW(ဘြန္ေတာ္)[စာလံုးေပါင္းမွန္ မွန္မသိပါ] ကိုသိလားလို႔ေမးေတာ႔ မသိပါဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။
သိခ်င္လားဆိုေတာ႔ သိခ်င္ပါတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ gtalk မွာ ဘာ ဘြန္ေတာ္ အေၾကာင္းမွ ပါမလာပါဘူး။
သိခ်င္ရင္ comment ေရးျပီးေတာင္းဆိုပါတဲ႔။ အမ်ားသူငါလည္း သိေအာင္ေပါ႔။ သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းသီခ်င္းေတာင္းလိုေပါ႔(ႏိုင္ငံရပ္ျခားမ်ား မသိမွာဆိုးရ္ဳ(font ရွာမေတြ႔ပါ) ေျပာရန္လိုမည္ထင္ပါေသာေၾကာင္႔ သီခ်င္းကို စာတိုက္မွတစ္ဆင္႔ေတာင္းရေသာ TV အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါသည္။)
ထို႔ေၾကာင္႔ ေတာင္းဆိုပါသည္။ ဘြန္ေတာ္ အေၾကာင္းတင္ေပးပါရန္ ေလးစားစြာပန္ၾကားအပ္ပါသည္။
ဘြန္ေတာ္ မဟုတ္ပါ။ အသံထြက္ အတိုင္း ေရးရရင္ " ဘဝန္ေတာ " ျဖစ္ပါတယ္။
ReplyDeleteေအာ္တဲ႔အခါမွာလဲ သံေနသံထားနဲ႔ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ဆိုရတာပါ။
အဓိက ကေတာ႔ မနက္ေစာေစာ ဆြမ္းခ်က္ရန္ အိပ္ယာက ထဖို႔ လိုက္ ႏွိဳးေဆာ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။