လက္တုိ႕ျပီးေတာ့ ေျပာရအုံးမယ္(၉)
တကၠသုိလ္က ဘြဲ႕ရျပီးကတည္းက အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ကင္းကြာလာတာ အႏွစ္ ၅၀ ေလာက္ရွိမွ အေမရိကန္ကုိလာရေတာ့ သူတုိ႕ေျပာတာကုိနားေထါင္ရတာ အခက္အခဲရွိတာေပါ့။အသံထြက္ပုံထြက္နည္းကလည္းကြာသမုိ႕လား။ ကုိယ္ကေျပာရေတာ့လဲ စိတ္ထဲမွာ ျမန္မာလုိ စာစီျပီးမွ အဂၤလိပ္လုိဘာသာျပန္ေျပာရတာဆုိေတာ့ သိပ္အဆင္ေခ်ာလွတာ မဟုတ္ဘူး။
တခါတေလႀကေတာ့ ကုိယ့္အေတြးကုိ အဂၤလိပ္လုိ ဘယ္လုိဘာသာျပန္ရမလဲဆုိတာစဥ္းစားလုိ႕မရလုိ႕ ေျပာရတာ အဆင္မေခ်ာ
ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒီေတာ့ ေရာက္စက အလုပ္ကလဲ မရွိေသးတာေႀကာင့္ သက္ႀကီးတန္း ကုိတက္ သင္ရတယ္။ သင္တန္းေႀကးက ဘာမွမေပးရပါဘူး။ အဂၤလိပ္စကား မေျပာတဲ့ ႏုိင္ငံကလာတဲ့သူေတြ ဒီမွာ ဒုနဲ႕ေဒး ဆုိေတာ့ ဒီလုိအတန္းေတြမွာတက္တဲ့သူေတြ
အမ်ားသားလား။ ဥေရာပက လာတဲ့သူေတြဆုိ ကုိယ္က " ဘုိႀကီးေတြဘဲ၊ ဆရာေတြနဲ႕တူတယ္ "ထင္ထားေပမဲ့ ေက်ာင္းသားဘဲျဖစ္ေနတာ။ တခ်ို႕ဆုိ ကုိယ္ေလာက္ေတာင္ အတန္းမရတာေတြ ေတြ႕ရတယ္။ ၀င္၀င္ျခင္း ေက်ာင္းကစာေမးပြဲစစ္တယ္။ နားေထါင္မွဳနဲ႕ အေရးအဖတ္ ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းႀကင္မွဳရွိလဲလုိ႕သိရေအာင္ပါ။ အဲဒီ့ အေျဖေပၚမွာမူတည္ျပီး အတန္းခြဲေပးတာ။
တုိ႕အေတြးနဲ႕ သူတုိ႕ အေတြးေတြက သိပ္မတူဘူး။ ဥပမာ--လာတဲ့သူေတြကုိ နယူးေယာက္မွာ
မေနျခင္ဘူးလားတုိ႕၊ဘာတုိ႕ ေမးတတ္တယ္။ ကုိယ္က အပူပုိင္းဇုံမွာ ေနတာေႀကာင့္ အေအးဒဏ္ မခံႏုိင္ဘူး။ ပူတာကုိဘဲႀကိဳက္တယ္ေပါ့။ ကုိယ့္ကုိေမးလာရင္ဒီလုိေျဖမယ္လုိ႕စဥ္းစားထားတာ။ေျပာတတ္တဲ့လူကေျဖလုိက္တာ။ သုံးလုံးထဲနဲ႕ျပီးသြားတယ္။ သူေျဖပုံက
" I hate cold " တဲ့ ။ျပီးသြားေရာ။ေအာ္..ဒီလုိေျပာလုိက္ေတာ့လဲ ျပီးသြားတာဘဲ လုိ႕သိရတယ္။
ေနာက္ ေျပာရဲေအာင္ အတန္းေရွ႕ထြက္ျပီး ကုိယ့္အေႀကာင္း၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအေႀကာင္းေတြေျပာရတယ္။ ဒါက ေျပာရဲ ဆုိရဲရွိေအာင္၊ ေျပာတတ္ဆုိတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့သေဘာဘဲ ဆုိတာေနာက္မွစဥ္းစားမိတယ္။
ခုလုိ ေျပာရဲ၊ဆုိရဲေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတာ ႀကီးမွေရာက္လာတဲ့ သူေတြကုိသာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမွေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ခေလးေလးေတြကစျပီး ေလ့က်င့္ေပးထားတာ။လူထုထဲမွာေျပာဘုိ႕ ၀န္ေလးတတ္တဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး။
ေဒလီစီးတီး ေရာက္ေတာ့ " ေထရ၀ါဒ ဓမၼအသင္း " မွာ ကုသုိလ္ရေအာင္၀င္လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒီအသင္းမွာ လူႀကီးေတြတင္မဟုတ္ဘူး၊ လူငယ္အသင္းေလးကုိလဲဖြဲ႕ေပးထားတယ္။ သူတုိ႕မွာလည္း ဥကၠဌ၊ အတြင္းေရးမွဴးစသည္ျဖင့္ရွိတယ္။
အဲဒီ ရာထူးေတြမွာ ၀င္အေရြးခံ မဲ့ သူေတြက ေရြးေကာက္မဲ့ေန႕မွာ မိမိအေႀကာင္းမိမိက ကုိယ္တုိင္ေျပာ ရတယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္အတန္းတက္ေနပါတယ္။ ဘာေတြလုပ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကုိေရြးလ်င္ က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ နဲ႕ေျပာရတာ။ ခေလးေတြက ေျပာရဲႀက ဆုိရဲႀကတယ္။ မေႀကာင္ဘူး။တုိ႕စီကနဲ႕ေတာ့မကြာလား။
တရားေဟာပြဲတုိ႕ ၊ စကားေျပာပြဲ တုိ႕ ျပီးရင္ ဒီမွာ ေမးခြန္းေမးဘုိ႕ အခ်ိန္ေပးရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘုန္းႀကီးတရားေဟာျပီးရင္ အမွ်ေ၀ ျပီး ျပီးတာဘဲ မဟုတ္လား။ ဒီမွာကမဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေဟာျပီးရင္ မရွင္းတဲ့သူက ထေမးတာဘဲ။
ေျပာသြားတဲ့ စကားထဲမွာ မသိတာပါရင္ ေမးဘုိ႕ ၀င္မေလးႀကဘူး။ဒါ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေလ့ အက်င့္
လုိ႕ထင္ပါတယ္။ လက္တုိ႕ျပီး(၈) မွာ " ဘြေႏၱာ " အေႀကာင္း စလုိက္ေပမဲ့ ေမးတဲ့သူမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအေႀကာင္းကုိ
မသိေလာက္တာေသျခာတဲ့ ကုိေအာင္ျဖိဳးလြင္ကုိ ေမးႀကည့္ေတာ့၊ မသိဘူးတဲ့။ မသိတာကုိ သိရေအာင္မေမးဘူး။ ဒါ့ေႀကာင့္ ေမးလုိ႕
ေလ့က်င့္ေပးလုိက္တာပါ။
တုိ႕ ၀ုိင္းထဲမွာ အရင္ အတူေနသြားတဲ့ဦးေလးသိန္း၊ ေဒၚေဒၚႀကည္တုိ႕ကုိသိတယ္
မဟုတ္လား။ ေဒၚေဒၚႀကည္မွာ ေမာင္တေယာက္ရွိတယ္။ ကုိလွေအာင္တဲ့။ ဒီတုံးကသူကလူပ်ိဳဘဲ ။၀ါတြင္း ဥပုဒ္ေန႕ ႀကရင္
"ဘြေႏၱာ " ထြက္ဘုိ႕ သူကစည္းရုံးတာ။တုိ႕ ထက္ အသက္ႀကီးတယ္။ ခုေတာ့ ရွိေသးလားေတာင္ မသိပါဘူး။
တုိ႕ဘက္ ကေတာ့- ငါရယ္၊ ကုိရဲရယ္၊ ကုိလွသန္းရယ္ဘဲေပါ့။ ကုိခ်စ္လွိဳင္က ငယ္ေသးတယ္။
၀ါတြင္း ဥပုဒ္ေန႕ ေရာက္ျပီဆုိရင္ မနက္ ၄ နာရီေလာက္ထရတယ္။ညကတည္းက လူႀကီးေတြ
ဘုရားရွိခုိးျပီး အမွ်ေ၀တဲ့ အခါထုတဲ့ ေႀကးစည္ ကုိလဲ အဆင္သင့္ ယူထားရတယ္။ မ်က္ႏွာေတြ ဘာေတြ သစ္ျပီးရင္ " ဘြေႏၱာ " လုပ္ငန္း စျပီးထြက္ျပီ။ တုိ႕ သြားတာမ်ားတာကေတာ့ ပန္းဘဲတုိက္၊ စြန္သုိက္ေပါ့။
၀ါတြင္းဆုိ ပခုကၠဴမွာက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ တန္းစီျပီး ဆြမ္းခံထြက္ႀကတာမ်ားတယ္။ အာရုဏ္တက္ ဆြမ္းခံထြက္တာကုိမွီဘုိ႕ အိမ္ရွင္မေတြက ေစာေစာစီးစီးထျပီး ဆြမ္းခ်က္ရတယ္။ ေစာေစာစီးစီးမုိ႕ ေအးလုိ႕ ခ်မ္းလုိ႕ ေစာင္ျခံဳထဲေကြးေနရင္ ဆြမ္းထခ်က္ဘုိ႕မမီဘူးျဖစ္သြားမယ္။ ဒိေတာ့ သူတုိ႕ႏုိးႀကဘုိ႕၊ ဆြမ္းထခ်က္ႀကဘုိ႕ တုိ႕က တလမ္း၀င္၊ တလမ္းထြက္ လုိက္ျပီးႏုိးေဆာ္တာပါ။
ရြတ္တဲ့စာသားကုိေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့အဲဒီကတည္းက မရခဲ့တါပါ။ ကုိလွေအာင္
တေယာက္ဘဲရတယ္။ သူကတုိင္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္မွာ တုိ႕က သံျပိဳင္လုိက္ဆုိျပီး ေႀကးစည္ထုရတာ။
သူက "-----------------------------------ဆြမ္းခ်က္ရန္ အခ်ိန္ႀကေရာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၍ ႏုိးထေတာ္မူႀက
ပါကုန္ေတာ့...ဘြေႏၱာ.....သပၸဴရိသအေပါင္း......သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕"လုိ႕ ဆုိရတယ္။ ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ျဖစ္တဲ့ ဘြေႏၱာ ကေန
သူေတာ္ေကာင္းတုိ႕ အထိႀက ၄ ေယာက္လုံး သံျပိဳင္အသားကုန္ေအာ္ႀကရတာ။ ျပီးေတာ့ ေႀကးစည္ထုေပါ့။ ေနာက္ ေလး၊ငါး ဆယ္လွမ္း
ေလာက္ လွမ္းျပီးရင္ တခါထပ္ေအာ္ေပါ့ေနာ္။
ဒီမွာ အမွတ္ရတာေလးတခုေျပာရအုံးမယ္။ စြန္သုိက္ ကုိ၀င္ေတာ့ဦးဘုိးတန္ဘိနပ္ဆုိင္ ရွိတဲ့လမ္း
က၀င္တာ။ ျပီး ကုိတင့္လြင္ တုိ႕ လမ္းေရွ႕ ကေန ေအာင္သကန္၊ အဲဒီကမွ ေစ်းျပန္ျပီးအိမ္ကုိျပန္တာ။ ဦးဘုိးတန္ဘိနပ္ဆုိင္ လမ္း
( နံမည္ေမ့ေနျပီ) ကအက်ယ္ႀကီး။ က်ယ္ေပမဲ့ အလယ္ေကာင္ေလာက္ဘဲ စက္ဘီး၊ ျမင္းရထားသြားတာဆုိေတာ့ လမ္းေဘးေတြက သစ္ပင္
ေပါက္ေလးေတြနဲ႕၊ အမွဳိက္ေတြနဲ႕ေပါ့။ လမ္းမီးတုိင္ကလညး္ မွိန္မွိန္ ဆုိေတာ့ လမ္းဆုိတာေလာက္ဘဲသိသာထင္ရွားတယ္။ ဘာမွ
သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ရဘူး။
အဲဒီေန႕က ကုိလွသန္းက ေႀကးစည္ ထုသမား။ စြန္သုိက္ထဲကုိ အ၀င္စပ္မွာတင္ ေႀကးစည္ထုလုိက္တာ လက္ရုိက္တုတ္က ဘုလုံးႀကီး ျပဳတ္ျပီး လႊင့္သြားတာ။ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ အလင္းေရာင္ကလည္းမွိန္မွိန္၊ အမွိဳက္ေတြက
လည္းျပန့္ႀကဲေနေတာ့ ဒီအတုိင္းမ်က္စိနဲ႕ လွမ္းႀကည့္လုိ႕ ဘယ္ေတြ႕မလဲ။ ေလးေယာက္သား ေဒါင္ျခာဆုိင္းျပီး အမွိဳက္ေတြႀကားထဲ လုိက္ရွာႀကရတာေပါ့။ မေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ လူႀကီးေတြ ဘုရားရွိခုိးခ်ိန္မွာ အဆူခံရဘုိ႕ ႀကိမ္းေသဘဲ။ ကံေကာင္းလုိ႕ ေတာ္ ေတာ္ရွာယူမွ
ျပန္ေတြ႕တယ္။
တုိ႕ အိမ္သားေတြထဲက တုိ႕ သုံးေယာက္ဘဲ ဒီ ဘြေႏၱာ လုပ္ငန္းမွာပါ၀င္ခဲ့တယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။
ကုိေမာင္ေမာင္တုိ႕ေတာ့ လုပ္ခဲ့ဘူးလားမသိဘူး။ အဲဒီအခိ်န္ အဲဒီကာလ တုံးကေတာ့ ၀ါတြင္း ဥပုဒ္ေန႕ မနက္ဆုိ " ဘြေႏၱာ " အသံေတြဟာ နံနက္ခင္းရဲ႕ ေတးသြားေတြပါဘဲ။ ခုေတာ့တိတ္ဆိတ္ကုန္ျပီထင္ပါရဲ႕။ ရွိႀကေသးလား။ ေရးႀကပါအုံး။
ကုိေအာင္ျဖိဳးလြင္။ ခုေလာက္ဆုိ "ဘြေႏၱာ" လုပ္ငန္းကုိ သိေလာက္ပါျပီေနာ္။
ဒီတပါတ္ ေတာ္အုံးမယ္ေနာ္။
သုစံ
ဇြန္လ၊ ၁၀ရက္၊ ၂၀၁၂ခု။
Bon Daww- Moe Moe Zaw Win.mp3 ဘြေႏၱာ နဲ႕ ပါတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေလးတပုဒ္ ေတြ႕လုိ႕ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႔။
ReplyDeleteျမန္မာေတြ ျပန္ေမးခြန္းမထုတ္တာက ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ကအစေပါ႔။
ဒါန႔ဲပတ္သတ္ၿပီး ေတြ႔ႀကံဳတာေလးတစ္ခု ေရးလိုက္ဦးမယ္။
စကာၤပူ သေဘာၤရံုးက ေန ၃လ တခါေလာက္ လာၿပီး hotel ေတြမွာ seminar လာလုပ္ေလ႔ရွိတယ္။ တစ္ခါက လာတက္တဲ႔သူေတြ ျမန္မာေတြ ထဲက ၁၀ေယာက္ကို random ေရြးၿပီး စာရြက္ အလြတ္ တစ္ရြက္စီေပးတယ္။ က်ေနာ္လဲ အဲဒီ ၁၀ေယာက္ထဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရာထူးေပါင္းစံု လူစံုပဲ။
ၿပီးေတာ႔ အားလံုးကို မ်က္စိမွိတ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ စာရြက္ကို ဘယ္လိုေခါက္၊ လက္ယာရစ္ တစ္ပတ္လွည္႔ ဘယ္ေဒါင္႔ကို ၿဖဲ စသည္ျဖင္႔ ခိုင္းတာ။ ျပီးေတာ႔ အားလံုး မ်က္စိဖြင္႔ ျပီး စာရြက္ေတြ ျပန္ျဖန္႔ ခိုင္းေတာ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ႔တာေပါ႔။ ေျပာတာက တစ္ေယာက္ထဲက ေျပာၿပီး ထြက္လာေတာ႔ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတာ။
အဲဒါကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပညာေပးသြားတာေလ။ ၁၀ေယာက္လံုးကလဲ နားမလည္ နားမရွင္းတာကို ဘယ္သူမွ ျပန္မေမးၾကဘူးေလ။ သူတို႔က ေဆြးေႏြးပြဲဆို အျပန္အလွန္ ျငင္းခံု ေဆြးေႏြးေစခ်င္တာ။
ျမန္မာျပည္က ပညာေရးစံနစ္ကို ျပဳျပင္သင္႔တယ္ ထင္တာပဲ။