ေကာလိပ္ဂ်င္ဘ၀ တခဏ (ပထမပုိင္း)
တေလာက စံဖရန္စစ္စကုိ တကၠသုိလ္ထဲကုိ ကိစၥတခုနဲ႕ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္အေျပာင္းအလဲမုိ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ဟုိကဒီသြား၊ ဒီကဟုိလာနဲ႕ ရွဳတ္ေထြးေနသေပါ့။ ပန္းေရာင္စုံေလးေတြ ေလအေသြ႕ မွာေ၀့ေ၀့၀ဲေနသလုိ၊ လိပ္ျပာေလးေတြ ဟုိပ်ံဒီ၀ဲ ျမဴးတူးေနႀကသလုိေပါ့။ အလယ္ေခါင္ ကြက္လပ္က ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာေတာ့အတန္းအားေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ တူပါရဲ႕ သူ႕ အုပ္စုနဲ႕ သူ စကားေျပေနႀက၊ ကစားေနႀကတာေတြ႕ ရတယ္။အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ငယ္ရြယ္ပ်ိဳျမစ္ ႏုနယ္လန္းဆန္းတက္ႀကြ ေနႀကတဲ့ အရြယ္ေတြေပါ့။သူတုိ႕ကုိေတြ႕ ျမင္ရတာနဲ႕ ကုိယ္ပါ ငယ္ေသြးငယ္စိတ္ေတြ ျပန္လည္လန္းဆန္းလာတယ္လုိ႕ ခံစားမိလာတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တက္ခဲ့တုံးက အျဖစ္ေတြ စိတ္ရဲ႕ ဉာဏ္ထဲမွာတျဖည္းျဖည္း ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။
တုိ႕ တကၠသုိလ္တက္ခဲ့တုံးကလည္း ဒီအရြယ္ဘဲေပါ့။ ခု မေကြးေဆးတကၠသုိလ္မွာ ပညာသင္ေနတဲ့ " ေအးခ်မ္း " တုိ႕ အရြယ္ဘဲေပါ့။ တုိ႕ တက္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕ ခုေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕႕တူတာလည္းရွိမယ္၊ မတူတာလည္းရွိမယ္ေပါ့။
လန္းဆန္းတက္ႀကြမွဳနဲ႕ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ျခင္းေတြမွာတူေပမဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳ၊ ျဖတ္သန္းရတဲ့ အေတြ႕ အႀကံဳေတြကျဖင့္ ကြဲလြဲေနမွာ မလြဲပါဘူး။ ဒီေတာ့ တုိ႕ တုံးကျဖင့္ ဘယ္လုိ ဗ် ဆုိျပီး နည္းနည္းေလရွည္ျခင္တဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္လာတယ္။ ကဲ....ကဲ...စိတ္မပါလဲ
သည္းခံျပီးသာ ဖတ္ႀကည့္ႀကစမ္းပါလုိ႕ တြန္းတြန္းတုိက္တုိက္ ကေလးေျပာလုိက္ပါရေစ။ မေမ့ဘုိ႕ ရာကေတာ့ မွတ္ခ်က္ေလးေပးဘုိ႕
ဘဲေပါ့ေနာ္။ ဖတ္ျပီးေတာ့ ဖတ္တဲ့သူကုိယ္တုိင္ ကုိယ္တကၠသုိလ္တက္ခဲ့တုံးက အေတြ႕႕အႀကဳံေလးေတြ ေ၀မွ်ခံစားေစျခင္တယ္ဆုိရင္ အလြန္အမင္း၀မ္းေျမာက္မိမွာပါ။ ျပည္တြင္းျဖစျ္ဖစ္ တျခားေနရာ (ဥပမာ-စင္ကာပူလုိမ်ိဳး) ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ႀကိဳဆုိလွ်က္ပါ။
တုိ႕ ၁၀တန္းစာေမးပြဲကုိ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ေနာက္ဆုံးပါတ္ ေလာက္မွာေျဖရတယ္။ ဒိမုိကေရစီေခတ္ေပါ့။ ၀န္ႀကးခ်ဳပ္ ဦးႏု တုိ႕ ေခတ္ေပါ့။ စာေမးပြဲေျဖျပီးတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တစု ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ အေ၀းႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ပုိက္သင္ရြာကုိပါ။ ကုိသက္လြင္တုိ႕ ရြာေပါ့။ ကုိရဲ၊ ကုိခင္ေမာင္ျဖဴ၊ ကုိေဇာ္၀င္းေမာင္ တို႕ ပါတယ္လုိ႕ ထင္တာဘဲ။ အေသအျခာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ပုိက္သင္ရြာက
ပခုကၠဴ-ျမိဳင္ကားလမ္း အလယ္ေလာက္က ေက်ာက္ေဆာက္ဆုိတဲ့ ရြာနားမွာ။ ေန႕ ခင္းမွာ အနီးအနားကရြာေတြ လယ္ပါတ္၊ ညႀကေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ ရြာနားက သဲေခ်ာင္းထဲမွာ၀ုိင္းထုိင္ႀကျပီးစကားေျပာႀကနဲ႕ ေပါ့။ လသာသာမွာ သဲေခ်ာင္းထဲ ထုိင္ႀကျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေျပာႀကဆုိႀကနဲ႕ ေပါ့။
တည ....သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ လူတေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ကုိသက္လြင္နဲ႕ တုိးတုိး...တုိးတုိး ေျပာျပီး ခဏေနေတာ့ ကုိသက္လြင္က တုိ႕ အားလုံးကုိႏုိးတယ္။ ခုနကလူက ပုိက္သင္မွာရွိတဲ့ တခုတည္းေသာ ေရဒီယုိကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ
သြားနားေထါင္ျပီးျပန္လာတာ။ ရန္ကုန္မွာ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းလုိ႕တဲ့။ သံခ်ပ္ကာကားေတြေရာ၊ စစ္သားေတြေရာ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ဘာျဖစ္လာမယ္မသိဘူး။ မင္းတုိ႕ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္နဲ႕ လာေျပာတာ။
စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းတယ္ဆုိတာ....ဘာကုိေျပာတာလဲ၊ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားႏုိင္လဲ၊ တုိ႕ အားလုံး ဘာမွမေျပာတတ္ဘူး။ တခါမွလည္းမႀကားဘူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္တာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ေနမွာပါဘဲဆုိျပီး မနက္အေစာဆုံး
ကားကုိ ေက်ာက္ေဆာက္မွာ တားစီးျပီး ပခုကၠဴျပန္ခဲ့ႀကတယ္။
ပခုကၠဴေရာက္ေတာ့မွ သိရတာက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုေရာ ၀န္ႀကီးေတြေရာ စစ္တပ္ကဖမ္းထားတယ္။ အာဏာသိမ္းပြဲမွာ တေယာက္ေသတယ္လုိ႕ ေျပာတယ္။ ေနာက္ေန႕ ကစျပီး ပခုကၠဴကုိ၀င္လာတဲ့ ကားေတြမွာပါတဲ့သူေတြကုိ မွတ္ပုံတင္စစ္တယ္တဲ့။ မပါတဲ့သူေတြကုိ စစ္ေဆးဘုိ႕ စစ္တပ္က ေခၚထားတယ္။ ျမိဳ႕ ထဲ၀င္ခြင့္ ခ်က္ျခင္းမေပးဘူးလုိ႕ သိရတယ္။ တုိ႕ လဲ မွတ္ပုံတင္မပါဘူး။
အဲဒီတုံးက တုိ႕ အတြက္ မွတ္ပုံတင္ဆုိတာ အစုိးရစာေမးပြဲ ေျဖတဲ့အခါ နံပါတ္ထဲ့ဘုိ႕ ဘဲ သုံးတာ။ က်န္အခ်ိန္မွာေတာ့ ေသတၱာထဲ သိမ္းထားတာပါဘဲ။ ေစာျပန္လာလုိ႕ ေတာ္ေသးရဲ႕ လုိ႕ စစ္အာဏာသိမ္းမွဳရဲ႕ အရသာကုိစျပီး ေတြ႕ ရေတာ့တာဘဲ။
အဲဒီတုံးက တကၠသုိလ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွာ ၂ ခုဘဲရွိတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္နဲ႕ မႏၱေလးတကၠသုိလ္ေပါ့။ တကၠသုိလ္ေကာင္စီဆုိတာရွိတယ္။ တကၠသုိလ္ေတြကုိအုပ္ခ်ဳပ္တာ။ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနေအာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူကသီးျခားရွိတာ။ ပညာေရး၀န္ႀကီးက တကၠသုိလ္ေတြအေပၚ ဘာမွႀသဇာမရွိဘူး။ ဘာမွအမိန္႕ မေပးႏုိင္ဘူး။ ေကာင္စီမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္နဲ႕ ပါေမာကၡေတြပါတယ္။ ထူးျခားတာက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ)ကကုိယ္စားလွယ္ ၂ဦးကအဲဒီေကာင္စီမွာအဖြဲ႕ ၀င္။ ဒီတာ့ ေကာင္စီက ေက်ာင္းသားေတြအေပၚစည္းကမ္းခ်က္ခ်ျခင္တုိင္းခ်လုိ႕ မရဘူး။ ေက်ာင္းသားတကသနဲ႕ ညွိႏုိင္းျပီးမွခ်လုိ႕ ရတယ္။ လြတ္လပ္တယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပါခ်ဳပ္က ေဒါက္တာသာလွ။ ဘူမိေဗဒ ေဒါက္တာ။ ဆရာ၀န္မဟုတ္ဘူး။ သူကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႕ နဲ႕ တခ်ိန္တည္း ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့သူ။ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲေတြမွာလဲ ပါတဲ့သူ။
စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီးေတာ့ တကၠသုိလ္ေကာင္စီကုိလဲ ဖ်က္သိမ္းလုိက္တယ္။ ေဒါက္တာသာလွကုိလည္း ထုတ္ျပစ္လုိက္တယ္။ ငါတုိ႕ ကေတာ့ႏွေျမာတာေပါ့။ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။
တကၠသုိလ္က ၂ခု ဘဲရွိတယ္ဆုိေတာ့ ေဆးတုိ႕ အင္ဂ်င္နီယာတုိ႕ မရွိဘူးလားလုိ႕ သိျခင္ႀကမလား။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ရဲ႕ ေအာက္မွာ မဟာဌာနႀကီးေတြနဲ႕ ဖြဲ႕ စည္းထားတာရွိတယ္။ ေဆးပညာမဟာဌာန၊ အင္ဂ်င္နီယာမဟာဌာန၊ သိပၸံမဟာဌာန၊ ၀ိဇၨာ မဟာဌာန၊ ပညာေရးမဟာဌာန ဆုိျပီးဖြဲ႕ စည္းတည္ထားတာ။ ေနာက္မွ စစ္တပ္က ဒါေတြခြဲထုတ္ပစ္တာ။
တကၠသုိလ္ပညာေရးကုိ တကၠသုိလ္ေကာင္စီကဘဲ ဆုံးျဖတ္အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့တာ ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ အဲဒီတုံးက အေရွ႕ ေတာင္အာရွမွာအေကာင္းဆုံး တကၠသုိလ္ လုိ႕ နံမည္ႀကီးျပီး ႏုိင္ငံတကာက ပညာေတာ္သင္ေတြ လာေရာက္သင္ႀကား ေနႀကတာ
ေတြႀကည့္ရင္သိႏုိင္ပါတယ္။ တုိ႕ တက္ေနတုံးမွာေတာင္ အင္း၀ေဆာင္မွာ အာဖရိက လာေရာက္ပညာသင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရွိတာေတြ႕ ခဲ့ေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ အဲဒီတုံးကတကၠသုိလ္ကုိ သိႏုိင္ေအာင္ပါ။
ေနာက္ ေအာင္စါရင္းထြက္တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဘယ္လထြက္ခဲ့သလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ပခုကၠဴစာစစ္ဌာနက ေအာင္စါရင္းကုိ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ဦးခင္ေလးကသံႀကိဳးရုိက္အေႀကာင္းႀကားတယ္။ ေအာင္စာရင္းအစ အဆုံးကုိသံႀကိဳးရုိက္တာေနာ္။ သံႀကိဳးကတမ်က္ႏွာ
ဘဲရွိတယ္။ ငါထင္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းေတာ့မမွတ္မိဘူး။ ၁၁ ေယာက္ေလာက္ဘဲရွိတယ္ထင္တယ္။ တႏွစ္တႏွစ္ကုိ ၃%-၄%
ေလာက္ေအာင္တာ။ ဒီမွာႀကြားလုိက္ရအုံးမယ္။ ငါ့ခုံနံပါတ္နဲ႕ တြဲျပီး ရူပေဗဒ ဂုဏ္ထူးတဲ့။ဘာလဲ ရူပေဗဒဂုဏ္ထူး ဆုိတာ။ ငါလည္းမသိ။ တျခားလူေတြေမးေတာ့လည္း မသိ။ဆုိလုိျခင္တာကေတာ့သိသေလာက္ဂုဏ္ထူးနဲ႕ ေအာင္တာမရွိခဲ့ဘူး။ ငါမသိခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြေတာ့
မေျပာတတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ တုိ႕ ႏွစ္ေတြတုံးက ဂုဏ္ထူးဆုိတာ အဲဒီေလာက္ရွားတာ။ ႀကြားတာမဟုတ္ပါဘူး။
ပခုကၠဴစာေျဖဌာနမွာ ငါတေယာက္တည္း။ သမီး " ေအးခ်မ္း " ရဲ႕ စကားကုိ ယူသုံးရရင္ " ျခေသၤ့ " ေပါ့။ ဟုတ္လား။
ေစါင့္ဖတ္ႀကေနာ္။
သတိေပးလုိက္ပါရေစ။ မွတ္ခ်က္ေလးေပးဘုိ႕ မေမ့နဲ႕ ေနာ္။
အားလုံးအဆင္ေျပႀကပါေစ။
သုစံ
ဧျပီလ-၁ရက္-၂၀၁၃ခု
သခ်ၤာက ၈ၮ မွတ္ ရတာေတာင္ ဂုဏ္ထူးမရဘူးလား
ReplyDeleteMail က spam ထဲ ေရာက္ ေရာက္သြားလို႔ မေတြ႕ဘူး
ReplyDeleteအဲဒိအခ်ိန္က သခ်ၤာ ၈၅ မွတ္မွ ဂုဏ္ထူးထြက္တာပါ။
ReplyDelete"လြမ္းေမာဖြယ္ရာ တကၠသိုလ္ေန႔ရက္မ်ား " ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ဆက္ေရးပါဦး. အားေပးလ်က္
ReplyDeleteဖတ္လို့ေကာင္းတယ္...
ReplyDeleteအကုန္ဖတ္ျပီးမွစလံုးအေတြ့အျကံုေရး
မယ္။